In het Europees Parlement in Straatsburg vond deze week een epische slag plaats rond de herziening van CO2-standaarden voor vrachtwagens en bussen. Te midden van grootse doelen en schimmige allianties ontwikkelde zich een verhaal dat de Europese Unie katapulteerde in een waar epos van klimaatstrijd. Een verhaal van winnaars en een grote verliezer.
De inzet was groot. Het voorstel van de Europese Commissie was ambitieus met een daling van 45% CO2 tegen 2030 en 90% CO2 tegen 2040 voor vrachtwagens en bussen. Vooraf was er vooral de bezorgdheid dat dit hoofddoel zou worden verzwakt door het Europees Parlement. Gelukkig bleek de angst ongegrond. Ook positief: tegen 2030 moeten alle stadsbussen emissievrij zijn. Een goede push voor Vlaanderen en De Lijn die maar met de voeten blijven slepen.
Bovendien scherpte het Parlement de wetgeving verder aan door quasi alle uitzonderingscategorieën, zoals specifieke bouwvoertuigen, te schrappen. Initieel zou slechts 1 op de 5 voertuigen moeten verduurzamen.
Sluipen e-fuels door de mazen van het net?
Uiteindelijk bleek het grote gevecht in de technische details te zitten rond welke technologie zich nu klimaatneutraal mag noemen.
Het mag duidelijk zijn: de lobby rond e-fuels en biobrandstoffen woekert harder dan ooit tevoren en op alle fronten. Waar de Europese Commissie en de Raad geen toepassingen zien voor deze technologieën bij duurzaam wegtransport, bleek het Europees Parlement wel gevoelig aan de industriële lobby. Met amper zeven stemmen meerderheid, ongezien op EU-vlak, werd een amendement aangenomen dat onder meer biobrandstoffen, waaronder ook soja en palm, en biomassa als klimaatneutrale technologieën beschouwd. Louter en alleen dit amendement zet dus alle verworvenheden voor duurzaam bus- en vrachtverkeer op het spel. Ambitieuze doelstellingen blijven maar een getal op papier als niet-duurzame alternatieven ook “klimaatneutraal” zijn.
Wie stemt voor e-fuels?
Het stemgedrag van onze Vlaamse europarlementsleden blijft een aandachtspunt. Alle Vlaams Belang en N-VA verkozenen, en OpenVLD europarlementslid Hilde Vautmans stemden voor biobrandstoffen en e-fuels. Deze houding holt het klimaatbeleid uit en toont een onwil om de gezondheids- en klimaatschade van zwaar vervoer systematisch en grondig aan te pakken.
Gelukkig is dit niet het eindpunt van deze wetgeving. De volgende stap is de triloog, waar het Europees Parlement overeenstemming moet vinden met de Europese Commissie en de Raad, de EU lidstaten. Zij zijn geen voorstander om biobrandstoffen en e-fuels op te nemen in deze wetgeving. De kans is dus vrij klein dat we effectief eindigen met deze bizarre definitie van “klimaatneutraal”.
