Vorige zondag was een belangrijke dag voor het 'Kopenhagenakkoord'. De landen die dit akkoord willen ondertekenen, moesten dat tegen 31 januari laten weten. Bij ondertekening van het Kopenhagenakkoord moesten industrielanden ook aangeven welke CO2-reducties ze tegen 2020 willen nastreven.
We berichtten eerder al over het vrijwillige en zwakke akkoord (lees meer hier en hier), dat tijdens de laatste uurtjes van de klimaatonderhandelingen in Kopenhagen beslecht werd. Dat dit akkoord niet zal volstaan om een onomkeerbare klimaatverandering af te wenden, wordt nu nog eens pijnlijk duidelijk.
De belangrijkste industrielanden en heel wat groei- en ontwikkelingslanden hebben de voorbije dagen braafjes hun huiswerk voor het Kopenhagenakkoord afgeleverd. Zoals we eerder al berichtten, blijft Europa vasthouden aan haar oude belofte van 20 procent reductie tegen 2020 en 30 procent indien andere industrielanden gelijkaardige inspanningen leveren. Gezien de recente evoluties en wetenschappelijke inzichten, is deze doelstelling ruim ontoereikend. Bovendien heeft de 20/30-strategie van Europa in Kopenhagen volledig gefaald. Maar Europa slaagt er vooralsnog niet in om het geweer van schouder te veranderen.
De Verenigde Staten doen het nog slechter en blijven bij een vermindering met 17 procent. tegen 2020, vergeleken met 2005. Vertaald naar het internationale referentiejaar 1990, komt dit neer op een daling van de uitstoot met een kleine 4 procent. Het valt trouwens nog af te wachten of Obama deze vrijwillige doelstelling ook effectief kan omzetten in wetgeving. Nu de Democraten een zetel verloren in de Senaat, zal Obama meer dan ooit hemel en aarde moeten bewegen om zijn klimaatwet erdoor te krijgen.
China herhaalde haar belofte om de 'koolstofintensiteit' tegen 2020 met 40 tot 45 procent te verminderen ten opzichte van 2005. De Malediven, die als kleine eilandstaat vrijwillig emissiereducerende acties kon indienen in het kader van het Kopenhagenakkoord, engageerde zich daarentegen om tegen 2020 klimaatneutraal te zijn. Zij hebben als geen ander begrepen wat nodig is om het hoofd boven water te kunnen houden.
Het mag duidelijk wezen: wat nu op tafel ligt, volstaat lang niet om de opwarming te beperken tot minder dan 2 graden. Met deze ‘engagementen’ stevenen we af op een klimaatopwarming van 3,5 graden tegen het einde van deze eeuw, wat algemeen gezien wordt als een ramp voor de mensheid en de planeet.
De weg naar de volgende klimaattop in Mexico eind dit jaar belooft nog lang en hobbelig te worden.
Een officieel overzicht van de ondertekenaars van het Kopenhagenakkoord vindt u hier: http://unfccc.int/home/items/5264.php en http://unfccc.int/home/items/5265.php. Een handig alternatief overzichtje van onze Amerikaanse Climate Action Network collega’s kan je hier (http://www.usclimatenetwork.org/policy/copenhagen-accord-commitments#Note9) raadplegen.