Uit analyses van de Europese Commissie blijkt dat de Europese broeikasgasemissies tussen 2008 en 2009 gedaald zijn met meer dan 11 procent. In België daalden de emissies met maar liefst 16,7 procent.
De drastische daling in broeikasgasuitstoot komt er niet onverwacht. Door de economische crisis kende de industrie een veel lagere productie, wat op zijn beurt tot een lagere uitstoot leidde. Ook de goedkopere gasprijzen zorgden ervoor dat het in 2009 veel interessanter was om gas in plaats van steenkool in te zetten voor stroomproductie. Aangezien gas heel wat minder broeikasgassen uitstoot dan steenkool, werd hierdoor ook flink wat CO2 bespaard.
Dat de broeikasgasemissies dalen is op zich een goede zaak. Het lijkt er dan ook op dat we zonder problemen de Kyotodoelstellingen zullen halen. Jammer genoeg riskeren we deze scherpe – kortstondige - daling in broeikasgasemissies niet te kunnen verzilveren op de lange termijn. De absolute CO2-uitstoot mag door de crisis dan wel lager liggen, diezelfde crisis zorgde er ook voor dat er heel wat minder geïnvesteerd werd in innovatie en energie-efficiëntie. Het zijn net deze parameters die essentieel zijn in de omslag naar een energie-efficiënte en koolstofarme economie. Willen we die boot niet missen, dan zullen onze bedrijven hun emissies structureel moeten verlagen. Met de huidige Europese emissiereductiedoelstelling van 20 procent zullen we daar niet in slagen.
“Never waste a good crisis”. De wijze woorden die Hillary Clinton een jaar geleden nog in de mond nam, zijn hier zeer treffend. Ook Connie Hedegaard, Europees klimaatcommissaris, windt er geen doekjes om (zie deze mededeling). Onze industrie kan in de toekomst enkel nog een belangrijke rol spelen op het wereldtoneel als ze nu volop de voorloperskaart trekt. Een Europese emissiereductiedoelstelling van 30 procent, op weg naar een doelstelling van 40 procent, is hiervoor een eerste vereiste. En dit is, zoals we reeds schreven, niet alleen zeer haalbaar en betaalbaar. Het is ook noodzakelijk.