Met de volgende drie maatregelen of beleidslijnen kan de overheid het potentieel van de circulaire economie voor het klimaatbeleid aanboren:
16. Langere levensduur voor producten
Producten worden steeds hoogtechnologischer maar gaan ook steeds minder lang mee. Een wasmachine doet nu gemiddeld nog slechts 7 jaar dienst ten opzichte van 10 jaar bij iets oudere modellen. De combinatie van een kortere levensduur met moderne technologieën betekent dat de CO2-impact ervan sterk stijgt. Volgens een berekening van het European Environmental Bureau kunnen we door levensduurverlenging van enkel printers, laptops en wasmachines in Europa een CO2-uitstoot voorkomen die vergelijkbaar is met 477.000 auto’s van de weg te halen.21 Er is daarom behoefte aan een beleid dat op basis van de beste praktijken een ondergrens stelt voor de levensduur van producten. Wanneer producten het dan toch begeven, moeten ze goed te repareren zijn op basis van door fabrikanten beschikbaar gestelde handleidingen en reserve onderdelen.
17. Doelstellingen voor grondstoffengebruik
Op dit moment hanteren we in Vlaanderen al doelstellingen voor het restafval. Hoewel dat recyclage stimuleert, is het geen stimulans om de grondstoffenconsumptie te verminderen. Omdat preventie van het gebruik van grondstoffen nog veel effectiever is dan de recyclage van materialen, is er nood aan een doelstelling die een daling van de absolute grondstoffenconsumptie beoogt, daarbij rekening houdend met de grondstoffen die vervat zitten in producten die we importeren.
18. Taxatie van grondstoffengebruik
Producten gemaakt uit gerecycleerd materiaal moeten competitiever worden. Dat kunnen we bereiken door ruwe grondstoffen verhoudingsgewijs duurder te maken. We stimuleren bovendien een economie die sterker leunt op diensten, wat ook nog eens een impuls geeft aan de tewerkstelling.
Uit: Na parijs: van fossiel naar hernieuwbaar in tien jaar. 21 beleidspistes voor een disruptie klimaatbeleid (april 2016)
